Living in the vinyl age

Ποτέ δεν θα ξεχάσω την εποχή που έτρεχα σαν τρελός στη Θεσ/νίκη να αγοράσω δίσκους.
Θυμάμαι σαν να ήταν χτες τη μέρα που μπήκα για πρώτη φορά στο περίφημο stereodisc στην πλατεία Αριστοτέλους.
Εκεί κάτω στο πάτωμα, στις στοίβες με τα μεταχειρισμένα ανακάλυψα θησαυρούς.
Αυστραλέζικα, Νεοζηλανδέζικα, συλλογές.
Εκεί αγόρασα τη διπλή συλλογή των Go Betweens, το διπλό άλμπουμ των Sunnyboys, εκεί ανακάλυψα τους Walkabouts, τους Bats, τους Television Personalities και τόσες άλλες απίστευτες μπάντες.
Θυμάμαι την Μέμα να της ζητάω να ακούσω λίγο από τον ένα και λίγο από τον άλλο δίσκο μέχρι να αποφασίσω ποιον θα πάρω και ποιον θα αφήσω, δύσκολη απόφαση αλλά που λεφτά για όλους!!
Και μετά στο σπίτι!!!!! ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΊΑ
Ένα παλιό πικ απ με χάλια ήχο αλλά ποιος νοιαζόταν γιαυτό, η βελόνα να κυλάει πάνω στα αυλάκια και όλα τα άλλα δεν είχαν σημασία.
Και αυτά τα ένθετα!!!! τι απογοήτευση όταν ήταν ένας ξερός δίσκος και πόση χαρά όταν είχε στίχους, φωτογραφίες, πληροφορίες για το συγκρότημα.
Και μετά το stereodisc το rollin' under, εκεί στο παλιό μέρος στο στενό της Σωκράτους.
ΜΑΓΕΙΑ!!!!!
Βινύλια παντού, μεταχειρισμένα σε άψογη κατάσταση, ο παράδεισος των βινυλιοφάγων.
Ο Μπάμπης, ο Κώστας εκεί, έτοιμοι να σου πουν τη γνώμη τους, να απορρίψουν κάτι από αυτά που βρήκες η να σου προτείνουν κάτι γιατί σιγά σιγά έμαθαν τα γούστα σου.
Με τις ώρες ψάξημο, περιμένοντας να τελειώσει ο προηγούμενος, και μετά η ανακάλυψη του δίσκου που διάβασα  γιαυτόν στο Ποπ & Ροκ κάποια στιγμή η της μπάντας που άκουσα στο κρατικό ραδιόφωνο σε κάτι παλιές μεταμεσονύκτιες εκπομπές τότε που με το στιλό στο χέρι προσπαθούσα να κρατήσω το όνομα του συγκροτήματος η του τραγουδιού, και πόσο γέλιο αργότερα όταν ανακάλυπτα οτι το άκουγα εντελώς λάθος.
Ακόμα τις εχω εκείνες τις σημειώσεις.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω πως ένιωσα τη στιγμή που βρήκα το 12'' των GOD με το αγαπημένο μου Μy Pal η το αριστουργηματικό Gravity Talks των Green On Red.
Καλές εποχές.
Τότε τη μουσική τη ζούσες, τον κάθε δίσκο τον απολάμβανες και τον τιμούσες με δεκάδες ακροάσεις μέχρι να αγοράσεις τον επόμενο.
Και μετά οι απαραίτητες επιλογές για την κασέτα που θα μας κρατούσε συντροφιά στο αυτοκίνητο.
Όποιος δεν έχει ζήσει στην εποχή του βινυλίου δεν μπορεί να καταλάβει.
Τώρα χάθηκε αυτή η μαγεία, τόση αυθονία, τόση πληθώρα κυκλοφοριών αλλά καθόλου χρόνος να ακούσεις.
Ας είναι καλά και το ραδιόφωνο, χάρη σ'αυτό βρήσκω λίγο χρόνο για μερικά ακούσματα ίσα ίσα για να τα παίξω στην επόμενη εκπομπή.......και όσο σκέφτομαι οτι ξεκίνησα στο ραδιόφωνο εκεί γύρο στο 1999 παίζοντας μόνο βινύλια!!!