Ένα άλμπουμ που σε καθηλώνει από την πρώτη στιγμή και σε κάνει να περιμένεις με αγωνία το επόμενο κομμάτι για να δεις αν θα νιώσεις τα ίδια δυνατά συναισθήματα, και το κάνει με μεγάλη άνεση αφού το ένα τραγούδι είναι καλύτερο από το άλλο.
Ο ήχος του άλμπουμ είναι τόσο διαφορετικός σε σχέση με τις παλιότερες δουλειές τους, εκεί που πρώτα φλερτάριζε με τη νεο-φόλκ τώρα έχει σκληρύνει, έχει αποκτήσει όγκο και μεστότητα, αγγίζει περισσότερο την gothic americana, εφάμιλλος του ήχου που λατρέψαμε στα άλμπουμ των woven hand.
Τα έγχορδα (βιολί, βιόλα, τσέλο) και τα παραδοσιακά όργανα όπως το μπάντζο και η autoharp μπλέκουν με τους ήχους της ηλεκτρικής της ακουστικής κιθάρας, από πίσω τα στιβαρά ντραμς κρατάνε τον τελετουργικό ρυθμό και μπροστά, πάνω απ'όλα, τα φωνητικά...και τι φωνητικά!!!
Ο Joshua Levi Ian, τραγουδιστής της μπάντας, σ'αυτό το άλμπουμ βγάζει την ψυχή του, σε ταράζει με την ερμηνεία του.
Τα δεύτερα φωνητικά από την Kathryn Mary δένουν άψογα με τη φωνή του Joshua.
Τα λυρικά στοιχεία διαδέχονται τα επικά και ξανά από την αρχή από τραγούδι σε τραγούδι.
Μία είναι η λέξη που μου έρχεται στο μυαλό....τελετουργία.
Ο υπαίτιος κατά τη γνώμη μου γιαυτή την μεγάλη αλλαγή στον ήχο της μπάντας ακούει στο όνομα Jeff Linsenmaier ο οποίος συμμετείχε στο υπέροχο ομώνυμο άλμπουμ των Munly & The Lee Lewis Harlots και στους Woven Hand και τώρα συμμετέχει και σ'αυτό το άλμπουμ.
Αν ακολουθήσουν αυτά τα ηχητικά μονοπάτια και στις επόμενες δουλειές τους περιμένω συναρπαστικά πράγματα από τους Lux Interna.
02) Tongues
03) Nida
04) Spiritloom
05) Wounded Stag
06) Threefold
07) Seed
08) Blackbird
09) Tabor
Wounded Stag
Seed (live at the DNA lounge, San Francisco)
official page
bandcamp
δισκογραφία
